İn­san üç şe­yi me­rak eder. Bi­ri­nin ço­cu­ğu ol­du­ğun­da oğ­lan mı kız mı? Bi­ri­nin ev­len­di­ği­ni duy­du­ğun­da, aca­ba ki­min­le ev­len­di. Bi­ri­nin öl­dü­ğü­nü öğ­re­nin­ce, ne za­man, ne­den, yaş­lı mı genç mi? Di­ye. Es­ki­den bi­ri ve­fat edin­ce gün­ler, ay­lar, yıl­lar son­ra du­yu­lur­du. Ama şim­di sos­yal med­ya sa­ye­sin­de da­ki­ka­lar için­de pay­la­şı­lın­ca anın­da ge­niş kit­le­ler ha­ber­dar olu­yor. Al­tı­na yo­rum­lar do­lu­yor.
4 Nisan 2018 ta­rih Cu­ma ge­ce­si Os­man­cık il­çe­mi­zin se­vi­len sa­yı­lan şah­si­yet­le­rin­den olan, Se­fer Çıp­lak Ho­ca'nın ve­fat et­ti­ği­ni sos­yal med­ya­da gö­rün­ce çok üzül­düm. Zi­ra ken­di­siy­le 20-25- yıl­dır bir hu­ku­ku­muz var­dı.  O dö­nem­ler­de Os­man­cık İl­çe­miz­de Ulu­ca­mi ima­mı idi ve Cu­ma va­az­la­rı ya­par­dı. Yap­tı­ğı va­az­lar­da in­san­la­rın bel­ki sor­ma­ya im­ti­na et­ti­ği gün­cel fık­hı ko­nu­la­ra de­ği­nir, ce­ma­at­te se­ve­rek din­ler­di. Di­ğer ta­raf­tan tüm di­ya­net per­so­ne­li ta­ra­fın­dan se­vi­len sa­yı­lan de­ğer ve­ri­len bi­riy­di. Zi­ra ço­ğu ku­rum­da mes­lek­taş­lar ge­nel­de bir­bir­le­ri­ni pek se­vE­mez­ler. La­kin Se­fer Ho­ca bu­nun % 100 is­tis­na­sı di­ye dü­şü­nü­yo­rum. Çün­kü ge­rek müf­tü ve­kil­li­ği ge­rek­se Ku­ran Kur­su Öğ­re­ti­ci­li­ği yap­tı­ğı dö­nem­ler­de hiç­bir za­man mü­te­va­zı­lı­ği hiç el­den bı­rak­ma­dı. Kim­se­ye bir ka­rış ha­va­dan bak­ma­dı.

Bir mec­lis­te Se­fer Ho­ca var­sa, o mec­li­sin soh­be­ti çe­ki­lir­di. Söy­le­miy­le ey­le­miy­le, otu­ru­şuy­la kal­kı­şıy­la, du­ru­şuy­la, gi­yi­miy­le ku­şa­mıy­la be­ye­fen­di ve ör­nek alı­nan bi­riy­di. O dö­nem­ler­de imam ha­tip ola­rak gran tu­va­let ta­kım el­bi­se gi­yer, kra­vat ta­kar biz genç­ler im­re­nir­dik. ( O za­man bir imam kra­vat tak­mış­sa - Ho­ca im­ti­ha­na mı gi­re­cek­sin? de­nir­di)
Cö­mert­ti, otur­du­ğu mec­lis­te da­ha baş­tan çak­tır­ma­dan eli­ni ce­bi­ne atar, gar­so­na : ''Ar­ka­daş­lar ne is­ti­yor­lar­sa ver'' der­di.  Elin ce­be üç par­mak gir­me­si ile ta­ma­mı­nın gir­me­si­nin ne ka­dar sa­mi­mi ol­du­ğu­nu Se­fer Ho­ca­mız­dan öğ­ren­dik.

Rah­met­li­yi bir­kaç ay ön­ce ka­yın­pe­de­rin bah­çe de gö­rün­ce şok ol­dum. Zi­ra es­ki Se­fer Ho­ca'dan eser yok­tu. Elin­de bas­ton­la zor yü­rü­yor­du. Kı­sa soh­bet­ten son­ra ara­bay­la evi­ne bı­rak­tım.  Bu ara­da ho­bi bah­çe­si al­dı­ğı­mı du­yun­ca çok se­vin­di. Ken­di­si de köy­de ba­ba­dan kal­ma 2 hak­lık bir tar­la­sı­nın ol­du­ğu­nu ve ora­ya gi­dip şöy­le uzak­tan sey­ret­me­yi ve ço­cuk­luk yıl­la­rı­nı ha­tır­la­ma­yı öz­le­di­ği­ni söy­le­di. Di­ğer ta­raf­tan 35 yıl­lık me­mu­ri­ye­tin­de va­tan mil­let sev­gi­siy­le, Ku­ran'a hiz­met­ten baş­ka bir şey dü­şün­me­di­ği­ni ifa­de ede­rek, ''mal mülk ma­kam mev­ki hep­si boş ev­lat'' de­di.
Ne­ti­ce ola­rak; ya­şar­ken ba­zen ka­dir kıy­met bi­lin­se ba­zen bi­lin­me­se de, her ilin, il­çe­nin, kö­yün de­ğer­le­ri var­dır. Bu de­ğer­ler ba­zen genç, ba­zen or­ta, ba­zen de ko­ca çı­nar­lar­dır. İş­te mer­hum Ha­fız Se­fer Çıp­lak Ho­ca'da Os­man­cı­ğın ye­tiş­tir­di­ği, İs­tan­bul be­ye­fen­di­si, söy­le­miy­le ey­le­miy­le gö­nül­le­re taht kur­muş, ör­nek din adam­la­rı­mız­dan bir de­ğer­di.
Ca­hit Sıt­kı'nın ifa­de­siy­le; ''Ney­ler­sin, ölüm her­ke­sin ba­şın­da / Uyu­dun uyan­ma­dın ola­cak / Kim bi­lir, ne­re­de, na­sıl, kaç ya­şın­da? / Bir sal­ta­nat­lık sal­ta­na­tın ola­cak / Taht mi­sa­li o mu­sal­la ta­şın­da'' 
''Uzat­ma­lar­da bit­ti, oy­na­ma­ya ge­rek yok / Söz bu­ra­ya ka­dar zor­la­ma­ya ge­rek yok'' mi­sa­li, Se­fer Ho­cam, on­lar­ca ce­na­ze na­ma­zı kıl­dır­dın ve se­nin de kı­lı­na­cak son na­ma­zın. Ce­na­bı Al­lah'tan ni­ya­zım: Ga­ni ga­ni rah­met ey­le­sin. İma­nı­nı yol­daş ey­le­sin.  Ai­le­ne ve se­ven­le­ri­ne sab­rı ce­mil di­li­yo­rum.

MER­HUM SE­FER ÇIP­LAK 
Öm­rü­nü ver­di hiz­me­ti Ku­ran'a
Der­di hep, Kar­daş dün­ya ava­ra
Ta­mahkâr et­me­yin çok­ça ma­la
Ru­hun şad, mekânın cen­net ola
Bir çı­nar da­ha göç­tü As­rı me­za­ra

Biz genç­le­re da­im abi­lik eder­di
İz­ze­ti ik­ram­da eli ce­bi­ne gi­der­di
Ulu­ca­mi de de gü­zel vaz eder­di
Ru­hun şad, mekânın cen­net ola
Bir çı­nar da­ha göç­tü As­rı me­za­ra

Ömür de­di­ğin ne­dir ki bi­ti­yor iş­te
İyi­ler de kö­tü­ler de gi­di­yor iş­te
Mü­ba­rek Cu­ma'ya gel­di son gi­diş te
Ru­hun şad, mekânın cen­net ola
Bir çı­nar da­ha göç­tü As­rı me­za­ra

Sa­yı­lır se­vi­lir gö­rür­dü de­ğer
Soh­bet sa­rar­dı, Ho­ca var­sa eğer
İs­tan­bul be­ye­fen­di­siy­miş me­ğer
Ru­hun şad, mekânın cen­net ola
Bir çı­nar da­ha göç­tü As­rı me­za­ra

De­di: 35 yıl hiz­met ey­le­dim bu va­ta­na
Dü­şün­me­dim hiç­bir şey men­fa­at adı­na
İki hak tar­la kal­dı köy­de, ba­ba­dan ba­na
Ru­hun şad, mekânın cen­net ola
Bir çı­nar da­ha göç­tü As­rı me­za­ra

MA­HİR için­den ge­len­le­ri yaz­dı
Ne söy­le­sem, Se­fer Ho­ca için az­dı
Söz tü­ken­di, gö­rev­li me­za­rı kaz­dı
Ru­hun şad, mekânın cen­net ola
Bir çı­nar da­ha göç­tü As­rı me­za­ra