Başarı dediğimiz kavram, muhtemelen bütün herkesin istediği ve ulaşmak istediği bir şeydir. Kiminin başarıya bakış açısı aldığı maaşken kiminin de bambaşka bir şeydir. Başarıya olan bakış açımız bu kadar geniş olmasına rağmen, nedense başarıyı sadece "başarmak ve başaramamak" olarak ayırırız. Hâlbuki bana göre bu kadar keskin bir ayrım yoktur. Öyle ya "Başlamak bitirmenin yarısıdır!" sözünden çıkarabileceğimiz anlamlardan birisi de,  bir işe başlamanın ne kadar önemli olduğudur. Başladıktan, başlama cesaretini gösterdikten sonra geri kalan; sandığımız kadar da önemli midir ki? Söylediklerimi bir örnekle ifade edecek olursam, bunu Rusya'nın eğitim sistemiyle yapardım. Rusya'daki okullarda en yüksek not 5'iken, bir öğrenci boş kâğıt verse bile alabileceği en düşük not 2'dir. Bu uygulamadan yeni haberdar olan bir kişi, şaşkınlık içerisinde Moskova Üniversite'sindeki Dr. Theoder Medraev'e sorar "Boş kâğıt veren bir öğrenciye neden 0 yerine 2 veriyorsunuz, niye öğrencilere adil davranmıyorsunuz?". Medraev ise o ibretlik cevabı verir. "Her sabah 7'de soğuk havalarda bile kalkıp okula gelen, tüm dersleri takip eden, toplu taşıma ile sınava yetişen ve soruları cevaplamasa bile, en azından sınava giren, dahası başka bir hayat yaşayabilecekken okumayı seçen birine nasıl olur da 0 verebiliriz?". "Biz," diyerek devam eder sözlerine. "Sadece sınavdaki sorunun cevabını bilmiyor diye hiçbir öğrenciye 0 vermeyiz. En azından insan olduğu ve denediği için o öğrenciye de saygı göstermeliyiz…".
Düşündüğümüzde, doğduğumuzdan beri küçüklü büyüklü onlarca farklı sınavla karşı karşıya bırakılıyoruz. Bu sınavlardan aldığımız başarısızlıklar hatta belki de sıfırlar neticesinde birçok şeyden vazgeçiyoruz. Ve bu vazgeçişler nedeniyle yapabileceklerimizden soğuyor, potansi-yellerimizi görmezden geliyoruz. Bu yazımda bunları paylaşmak istediğim; yıkmanın ne denli kolay olduğu, asıl zor olanın yapıcı yaklaşarak ilmek ilmek yol almak olduğudur. Başarısız olsanız da, hatta 0 alsanız da; hayatın önünüze getirdiği bu imtihanlardan asıl hak ettiğiniz not bunun çok daha üstünde. Sonuç her ne olursa olsun, bana göre hiçbir sonuç o eylemi deniyor olmaktan daha büyük bir başarı göstergesi değildir. 
Kalın sağlıcakla.