Bizler ilkokula giderken Türkçe kitaplarında ''cüzdan buldum, para yok. Para buldum cüzdan yok'' türü devam eden bir parça vardı. Bu parçayı çocuk aklıyla pek anlamazdık ama şimdi yarım asra merdiven dayamış biri olarak hakkında bir kitap yazılacak kadar geniş manalar ifade ettiğini görüyorum. Köyümüze kentimize, çevremize baktığımızda sayısız örnekler görürüz. İsterseniz bilgi tazelemek adına birkaç tanesini hatırlayalım. Mesela;
Önceden 1+1 gece kondu da kalırken köyden - kentten gelen misafirlerimiz eksik olmaz ve tabiri caizse sobalı evde sırt sırta yatardık. Şimdi 3+1, 4+1 türü kaloriferli dairelerde kalıyoruz. Sene de çocuklarımız dâhil olmak üzere yatılı misafirlerimiz ne kadar? Sonuca bakıp haklı olarak 'misafir buldum yatıracak ev yok / ev buldum yatacak misafir yok' diyoruz.
Önceden çay, şeker, yağ gibi temel ihtiyaçlarımızı bile temin etmekte zorlanırdık. Belki zaman zaman paramız olsa da şu yiyeceği de alabilsek te doya doya bir yesek diye özlem duyardık. Ama şimdi fakiri zengini az veya çok istediği her yiyeceği alma imkânına sahip. Lakin tansiyon, şeker türü hastalıklar tabaktakini ağza uzattırmıyor. Ve haklı olarak ' sağlık buldum yiyecek yok / yiyecek buldum sağlık' türküsünü söylettiriyor.
Önceden köylerde araba yoktu veya bir iki kişi de vardı. Dolaysıyla o arabası olanlara bakıp, 'keşke bizim de bir arabamız olsa' diye gıpta edilirdi. Ahir ömürde belki imkânlara kavuşup en iyi arabaya sahip olduk. Ama bu seferde arabayı kullanacak çocuğumuz yanımızda yok veya olsa da emrimize amade değil. Torunlara yalvarmak zorunda kalıyoruz. Dolaysıyla haklı olarak ' şoför buldum araba yok / araba buldum şoför yok' diye lisani halimizle haykırıyoruz. Gönül ikisi bir arada olsun diye isterken, kader güler.
En son da dünyayı kasıp kavuran, zengini fakiri önüne katıp kovalayan Coranavirüs var.
VAR - YOK
Kibrit var, çıra var, odun var
Ama ocakta yanan ateş yok
Evlat var, torun var, yeğen var
Ama bayramlarda el öpen yok
Kız var, oğlan var, damat var
Ama evlerinde ana-baba yok
Ev var, araba var, para var
Ama stres engel, mutluluk yok
Bağ var, bahçe var, bel var
Ama çalışacak güç yok
Hattuşaş var, Şapinuva var
Ama yeterli turist yok
Şair var, yazar var, kitap var
Ama kütüphanede okur yok
Davul var, zurna var, saz var
Ama ortada hiç ses yok
Un var, şeker var, yağ var
Ama helva yapacak hanım yok
Apartman var, daire var, komşu var
Ama kapıyı çalıp selam veren yok
Üniversite var, bilgi var, diploma var
Ama piyasada göz doldurucu iş yok
Amir var, memur var, teknoloji var
Ama bürokrasi engel, istek yok
Arkadaşlık var, gezme var, flört var
Ama ahirde mutlu izdivaç yok
Öğrenci var, öğretmen var, müdür var
Ama ailede çocuğa rahatlık yok
Tanıdık var, arkadaş var, güç var
Ama ihtiyaç halinde gerçek dost yok
Kanun var, tüzük var, yönetmelik var
Ama iş kazalarında azalma yok
Mühendis var, mimar var, usta var
Ama binalarda estetik yok
Afad var, sivil savunma var, uzman var
Ama memlekette bilinçlenme yok
Sorun var, eleştiri var, tavsiye var
Ama akıbetinde çözüm yok
Cami var, imam var, müezzin var
Ama Müslümanlarda ihlas yok
Hastane var, doktor var, ilaç var
Ama çaresiz derde derman yok
Uzman var, Mahir var, Odabaşı var
Ama onun da sözünü takan yok
