HABER/YORUM EROL TAŞKAN Korona'nın ilk döneminde hasta sayısı bakımından en güvenli illerin başında gelirken, bugün en riskli iller arasında yer alıyor olmamız, herkesin oturup düşünmesini zorunlu kılıyor. Koronavirüs mücadelesini milli bir mücadele kabul edip, bu mücadelenin kahramanı olalım, el birliği edip gönüllü olarak hafta sonunu evlerimizde geçirip, zirveye doğru koşan koronayı al aşağı edelim. Cephede mücadele eden kahramanların ruhuna bürünüp, sırtında mermi taşıyan anaların hislerini kuşanıp, Ya Allah diyerek mermiyi sırtlanan Seyit Onbaşı'nın yiğitliğinden nasiplenelim. Çanakkale'ye evlatlarını kınalayıp gönderen anaların yüreğindeki vatan aşkıyla yakalım şu gönlümüzü. Teslim olmayalım şu illete. Cephede mücadele eder gibi canlarını ortaya koyan sağlıkçılarımızı yalnız bırakmayalım, fedakarlıklarını boşa çıkarmayalım. Yasak beklemeksizin gönüllü olup cumartesi pazarımızı evlerimizde geçirelim. Mecbur olup çıkması gerekenler müstesna, geri kalan kim varsa Allah için yapalım şunu. Yarın kendimizle gurur duyabilmek için, ailemizi,n komşularımızın ve topyekün milletimizin bu illetten kurtuluşu için boş veren değil, sorumluluk alan olduk diyebilmenin onurunu yaşamak için yapalım şu işi. Devletten yasak beklemek yerine gönüllü olalım. Bu meşaleyi yakan şehir olup, mücadele ateşine can katalım. Olacakları tahmin etmek için çok da derin düşünmeye gerek yok, zira geldiğimiz nokta felakete doğru sürüklenişimizin en açık göstergesi. Suçu da sorumluluğu da başkasının üzerine atmanın kolaycılığına kaçmamalıyız. Kendi maskemiz kolumuz da takılıyken, maskesini takmayanları eleştirmenin lüzumsuzluğunu tartışmaya bile gerek yok, fakat durumumuz da ne yazık ki bundan farklı değil. Hemen hemen herkes bir şeyler yapılması konusunda istekli olsa da, "Tek başıma ben ne yapabilirim?" çaresizliğinin esiri olmamalıyız. Ben yoksam eksik kalacak" inancıyla "Ya Allah" diyerek bu mücadelenin kahramanı olmak için koşar adım nöbet yerimize yönelmeliyiz. Dün ecdadımız dört bir cephede canını ortaya koyup vatanını korudu, sevdiklerini korudu ve bugün nimetini bize bıraktı. Bizim ölüme koşmak gibi bir zorunluluğumuz da yok üstelik. Bize düşen evlerimize koşup, mümkün olduğu kadar toplumsal izolasyona katkı sağlamak. Çok zor değil. İnanırsak başarırız. Kimi tam gün kalır, kimisi iki saat. Yeter ki bu bilinçle atalım adımlarımızı. Başkasına görev biçmekten önce, kendimize biçelim bu görevin onurunu. Gün bugün, dem bu demdir. Felakete değil, kurtuluşa koşalım, Haydi, hafta sonunu gönüllü karantina kararlarıyla evimizde geçirelim, Yasak olsun diye beklemeden gönülden yapalım şu işi. İki günlük gönüllü karantina ile başlatacağımız mücadeleyle kurtuluşun fitiliini hep birlikte ateşleyelim. Ve bir kez daha Çorumlunun yaptığını herkes yapamaz dedirtelim cümle aleme.