Mutluluk, insanın üzgün olmama ruh halidir. Sözlük anlamından yapacağımız ilk yorum ile stresten uzak olmak da diyebiliriz. Tabi bu anlamdan sadece bunu değil daha birçok şey çıkartabiliriz neticede ucu açık bir konudur. Peki, yapacağımız bu yorum aslında doğru mu?
Hayat dediğimiz bu koca bütünde karşımıza herhangi bir stres nedeni çıkmaması neredeyse imkânsızdır. Ve herkesin karşısına birçok stres nedeni çıkar. Tabi ne kadar çok neden çıkıyorsa o kadar da çözüm çıkabilir. Elbette her şeyde olduğu gibi çözümlerde de doğru olanlar ve yanlış olanlar vardır. Mesela kimine göre stres nedenini görmezden gelmek bir çözümdür. Neden haksız olsun ki? Stresi görmezden gelirsek stresten kurtuluruz. Ve mutlu oluruz… Ama nereye kadar bunu yapabiliriz? Aradan bir süre sonra görmezden geldiğimiz tüm stresler kartopu misali büyüyerek görmezden gelmemizi imkânsız kılan streslere dönüşebilir. Konuya kendimden örnek vermek istiyorum; bu yıl liseye geçiş sınavına gireceğim ve bunun için kendi çapımda bir çalışma gösteriyorum. Evet, bu yıl sınav stresim var eğer doğru saydığımız bu stresten uzak durma yöntemi gerçekten doğru ise sınavı önemsemeyip çalışmayı bırakabilirim. Peki, hedefime ulaşamadığım zaman bu daha büyük bir stres olmaz mı? Benim için tam da öyle olur. Peki, o zaman ben mutlu olamayacak mıyım? Hayır, umarım ki çabamın karşılığını alıp mutlu olacağım. Çünkü bana göre mutluluk (stresten uzak olmak) stresi görmezden gelmekle değil stresi ya da kaynağını yenip veya alt edip sonrasından hissettiğim başarı duygusudur. Yani ben ders çalışmayı bırakmayıp bu stresi bir süre daha çekersem sınavda da hedeflediğim başarıyı elde edersem gerçekten mutlu olabilirim. Konuya basit bir şeklide kendimden örnek verdim ama hayatın her alanında bana göre stres onu alt etmek ile mutluluğa dönüşür.
Kısacası, hayatımızda karşımıza çıkan herhangi bir stres kaynağını görmezden gelerek değil onun önüne geçip başararak gerçekten mutlak bir mutluluğa ulaşırız.